Policja może dokonać zatrzymania, kiedy są spełnione odpowiednie przesłanki: co najważniejsze – musi istnieć uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa. To główna przesłanka, ale jako jedyna jest niewystarczająca. Artykuł 244 Kodeksu Karnego stanowi, że Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a nadto zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się jej, albo zatarcia śladów przestępstwa, bądź też nie można ustalić jej tożsamości, albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyśpieszonym.

Zatrzymanie musi być proporcjonalne do wagi przestępstwa. Nie każda sytuacja będzie uzasadniała zastosowanie takiego środka.

Można być zatrzymanym przez maksymalnie 48 godzin. W tym czasie Policja musi wystąpić do sądu z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie, albo zwolnić osobę podejrzaną. Sąd ma następnie 24 godziny na podjęcie decyzji co do zastosowania tymczasowego aresztowania.

Obowiązkiem funkcjonariusza jest podanie swojego imienia oraz nazwiska i stopnia służbowego a także poinformowanie zatrzymywanej osoby o powodach zatrzymania i przysługujących jej prawach. Należy także osobie zatrzymanej w zrozumiały sposób wytłumaczyć, co się dzieje oraz co zatrzymanie dla niej oznacza. Przepisy Kodeksu Postępowania Karnego stanowią, że zatrzymany powinien mieć niezwłocznie możliwość skontaktowania się z adwokatem. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z 2013 roku mówi, że zatrzymany powinien mieć możliwość kontaktu z adwokatem przed pierwszym przesłuchaniem.